Wat draagt levensbeschouwelijk onderwijs bij aan de menswording van kinderen en jongeren in een samenleving waar het vertrouwen laag is? Over deze vraag buigt Gerdien Bertram- Troost zich onder meer in haar leerstoel. Lees hier het volledige interview over de functie die zij nu officieel bekleedt.
Levensbeschouwelijke dimensie
‘’Met de onderzoeken en activiteiten die vanuit de leerstoel plaatsvinden, hoop ik niet alleen leerkrachten maar ook schoolleiders, bestuurders en beleidsmakers meer zicht te geven op het belang van pedagogische ruimte in onderwijs en hoe aandacht voor de levensbeschouwelijke dimensie daaraan kan bijdragen. In het onderzoek wil ik daarbij dicht bij de concrete onderwijspraktijk blijven. Zo willen we bijvoorbeeld praktijkvoorbeelden in kaart brengen die scholen kunnen stimuleren om vanuit de eigen identiteit een tegengeluid te kunnen laten horen tegen de beheersingscultuur die het onderwijs nu zo in de greep houdt. Ik ben ervan overtuigd dat het de meest onderwijsmensen niet primair om de cijfers te doen is. Toch is de druk van het maakbaarheidsdenken groot. Als je daar niet heel bewust van bent en met elkaar stilstaat bij hoe het ook anders zou kunnen, word je daar heel snel in meegetrokken.
Daarom moeten we met elkaar, vanuit onderzoek én praktijk, juist blijven stilstaan bij waar het ten diepste om draait in het onderwijs en hoe we in onderwijs naar leerlingen en docenten willen kijken. Zijn zij ‘de knoppen waar je aan draait’ om een goed presterende school mee te kunnen bereiken? Of zijn zij primair mede-mens die je vertrouwen kunt en wilt geven? Vanuit de leerstoel wil ik benadrukken hoe belangrijk het is om elkaar in onderwijs als mens te blijven zien. Mensen zijn geen machines. Elk kind verdient het om zo goed mogelijk geholpen te worden een plekje in deze wereld te vinden. Om te leren verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen en het goede te doen met zijn of haar talenten en gaven. Elk kind is van waarde, ongeacht zijn of haar schoolprestaties.’’
