Het lijkt wel een Sire-reclame. Waarom doen jullie dit?
“We willen de beeldvorming over christelijk onderwijs verbeteren. Het beeld dat veel mensen nog steeds hebben is: op een christelijke school moet je op maandagochtend je psalmversje kennen en ken je dat niet, dan krijg je een tik op de vingers. Dat ouderwetse, stoffige imago moet eraf. We laten zien dat we tegenwoordig kindcentra zijn, voor kinderen van 0 tot 12 jaar. En dat wij als christelijk onderwijs een bijdrage leveren aan de discussie die in de maatschappij aan de gang is. Want ons onderwijs vernieuwt, maar belangrijke normen en waarden zijn tijdloos.”
Zoals?
“Verdraagzaamheid, vriendelijkheid, samen vieren. Dat zijn normen en waarden die wat ouderwets klinken, maar nog steeds een rol spelen in ons onderwijs.
Voor de ouders die hun kinderen naar ons toebrengen is bijvoorbeeld één van de redenen dat ze voor een christelijk kindcentrum kiezen, de vieringen. Zoals met Kerst. Ook als ouders niet langer zelf kerkelijk betrokken zijn. Ze hebben die vieringen zelf meegekregen en willen ze ook hun kinderen meegeven. Hoe traditioneler, hoe mooier. Er is heel veel veranderd, maar aan die vieringen houden we vast, dat vind ik heel waardevol. We zeggen: Mensen, dit zijn belangrijke waarden. En als je dat ook vindt, ben je bij ons aan het juiste adres.”
Het zijn reclamespotjes.
“We willen mensen op een positieve manier naar onze kindcentra laten kijken. Maar we hebben niet het idee dat daardoor nu ineens een heleboel meer ouders voor ons zullen kiezen.”
Kiezen ouders niet gewoon voor de dichtstbijzijnde school en nemen ze daarbij de christelijke identiteit voor lief?
“Ik heb onderzoek gedaan naar keuzemotieven van ouders bij mijn kindcentra. 30% van hen heeft zelf een christelijke levensovertuiging. 20% heeft helemaal niets met de christelijke identiteit. De rest zit daar tussenin. Maar als je vraag welke christelijke kenmerken mensen belangrijk vinden in de school, zeggen álle groepen: de vieringen.
Of neem de pabostudenten op onze scholen. Die zijn echt niet allemaal christelijk. Maar geregeld komt er een student langs, na de stage, en zegt: ik mis het wel. Dat gemeenschappelijke van die vieringen, samen verhalen lezen, samen zingen.”
