Zou het me wel lukken om de zeer diverse groep mee te nemen in het doel van de dag: samen nadenken over een toekomstbestendige ontwikkeling van het diploma en het netwerk?
Divers in levensbeschouwelijke achtergrond: van reformatorische pabo tot open christelijk. Divers in functies: pabodocenten en pabomanagement. Divers in locatie: van Zeeland tot Leeuwarden.
Ik dacht terug aan de ervaringen die ik tot dan toe met DCBO had. Een aantal keer mocht ik luisteren naar studenten van één van de deelnemende pabo’s die hun onderzoek naar een levensbeschouwelijk thema op hun stageschool presenteerden. Presentaties over omgaan met diversiteit, het vertellen van Bijbelverhalen, methodes godsdienst/levensbeschouwing, sociaal emotionele vorming en levensbeschouwing. Presentaties die door studenten steeds weer met veel enthousiasme gegeven worden. Presentaties die mij steeds weer deden beseffen hoe belangrijk het thema levensbeschouwelijke en religieuze vorming op de basisschool is en daarmee hoe belangrijk het is om leerkrachten hierop voor te bereiden. Met dat beeld begon ik de dag.
We hoeven het niet eens te zijn
En inderdaad, de groep vond elkaar als vanzelf. Dacht samen na, reflecteerde, spiegelde, grapte soms over de onderlinge verschillen, ging daar respectvol mee om en liet zien wat een betrokkenheid en aandacht er naar dit thema uitgaat. Want allemaal zaten ze daar uiteindelijk voor de kinderen op de basisschool. Dat zij leerkrachten mogen krijgen die toegerust zijn om met hen te praten, hen verhalen en het Verhaal te vertellen, te luisteren, vragen te stellen en hen leren het ook niet altijd zeker te weten.
“We hoeven het niet altijd inhoudelijk met elkaar eens te zijn”, zei één van de deelnemers. “Maar we moeten elkaar de ruimte geven om onze studenten voor te bereiden op de scholen die passend zijn voor hen. We moeten elkaar daarop blijven bevragen. Want als wij als pabo’s dat niet doen, wie dan wel? De vorming van jonge mensen is onze corebusiness.”
Voldaan fietste ik ’s avonds door het donker naar huis. Wat een groot goed dat we zo met de vorming van leerlingen om kunnen gaan, dat er ruimte is voor een diversiteit aan levensbeschouwelijke en pedagogische waarden. Niet alleen op die woensdagmiddag in Amersfoort. Maar dagelijks.
