Herken je ze? Het zijn momenten waar een beroep op jou gedaan wordt (en niet op iemand anders). Je kunt niet anders dan er naar luisteren en reageren. Meer nog dan met alle (beleids)plannen die je bedacht, zijn dit de momenten dat je ervaart verschil te kunnen maken.
Aanspreekbaar zijn, luisteren en verstaan welk beroep er op je wordt gedaan (en niet op iemand anders). Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar: je moet het maar durven. Ervoor open staan, zonder dat je precies weet wat er komen gaat. Je laten raken, dat maakt kwetsbaar. Daar is een flinke portie zelfvertrouwen voor nodig. Veel meer dan wanneer je verder zou gaan met plannen maken en uitvoeren.
Betekenis
Vaak is het duidelijk als er een beroep op je wordt gedaan. Toch is dat lang niet altijd zo. Het kan zijn dat degene die een beroep op je doet, het zelf nauwelijks weet of beseft. Het kan zijn dat je door het vele geruis het beroep niet hoort. En zo meer.
Het is echt een kunst om het beroep te horen. Vooral als het beroep op onverwachte of ongelegen momenten komt, of op onvermoede of onduidelijke manieren. Ook in de klas. Een leerling die de instructietafel nadrukkelijk mijdt, een leerling die een docent met zijn laptop op het hoofd slaat, of een leerling die omgedraaid in de stoel naar zijn klasgenoten schreeuwt. Je hebt je antwoord al klaar, maar: hoor je wat er (niet) wordt gezegd? Wat heeft het te betekenen? Wat staat je te doen?
Luisteren
De kunst van luisteren en verstaan komt met de ervaring en de jaren. Maar niet vanzelf. Soms is het nodig om eerst de deksel op je neus te krijgen, te vertragen en na te gaan wat de mijdende, slaande of omgedraaide leerling jou te zeggen heeft. Het zijn de momenten waarvan je later zegt: “Er werd op mij een beroep gedaan (en niet op iemand anders), ik besefte het eerst niet, maar luisterde, en: groeide”.
Om verder te groeien in aanspreekbaar zijn, luisteren en verstaan van wat er gebeurt in de klas, start in het voorjaar een online kenniskring van leraren. Meer weten? Stuur een mail naar Theo van der Zee.
